Aðvörunarorð

Ég hygg að hér séu aðvörunarorð og ábendingar sem hlusta þurfi á og bregðast við. Þvi fyrr þvi betra.

Gylfi Zoëga: Svartar horfur á Íslandi

Umhugsunarefni

Ábendingar fráfarandi formanns FÍS um það hversu langt Samkeppniseftirlitið gekk í að samþykkja samruna í verslunarrekstri hér á árum áður eru umhugsunarefni. Eftir bankahrunið er öllum ljóst að Fjármálaeftirlitið stóð ekki undir verkefnum sínum og veitti falskt öryggi. Spurning er hvort ýmsar gerðir Samkeppniseftirlitsins hafi hugsanlega ýtt undir þróun mála með þeirri samþjöppun peningavalds sem sameiningum fylgdi, eins og formaðurinn bendir á. Kannski er þetta eitthvað sem þarf að skoða í tengslum við það uppgjör sem í gangi er vegna hrunsins?

Formaður FÍS: Fjölmargir brugðust trausti

Bankinn átti ekki annarra kosta völ

Það liggur í augum uppi að mistökin hér eru bankans. Fyrir liggur skv. fréttinni upptaka af samtali þar sem fyrirmæli voru gefinn, en bankinn sinnti þeim ekki. Það er því ekki skrítið þó mistökin séu viðurkennd og mismunurinn greiddur. Það verður fróðlegt að fylgjast með hvernig tilvik, sem meira liggja á gráum svæðum, verða afgreidd af hálfu bankans.

Landsbanki viðurkennir mistök

Jákvætt

Það er lífsnauðsynlegt að ljúka við tónlistarhúsið þó ekki sé nema útaf staðsetningunni á því. Það gengur ekki að í hjarta borgarinnar sé hálfkarað hús svo árum skiptir. Það er því sérlega ánægjulegt að ríki og borg skuli nú búin að ákveða að ganga í það mál.

Tónlistarhúsið fær grænt ljós

Hvernig gat þetta gerst?

Mér er óskiljanlegt hvernig forsetaembættið gat gefið grænt ljós á viðtal við forsetann þar sem orð hans voru slitin úr samhengi eins og það er kallað hjá embættinu. Ég hélt að fjölmiðlafulltrúar / upplýsingafulltrúar væru til að tryggja fyrirfram að svona uppákomur gerðust ekki. Og jafnþaulreyndur maður í samskiptum við fjölmiðla og forseti Íslands er léti svona lagað ekki gerast á sinni vakt. Er ekki tímabært að sá vinkill á málinu verði skoðaður?

Forsetaviðtal olli skjálfta

Klókt hjá Steingrími

Þetta var klókt útspil hjá Steingrími. Leyfir veiðum að fara fram á þessu ári en lofar engu fram í framtíðina, enda kannski réttara að nýr sjávarútvegsráðherra í næstu ríkisstjórn sjái um það.

Ákvörðun um hvalveiðar stendur

Ámælisvert?

Það er margt að á Íslandi. Við getum þó verið þakklát fyrir það að hér hefur enginn áhuga á því hvort við göngum til náða nakin eða í náttfötum. Enda er það óáhugavert og vandséð að öðrum komi það við. Það er makalaust að klæðaburður í rúminu geti orðið hápólitískt mál í nokkru landi. Enn makalausara er að stjórnmálamaður sem verður uppvís að því að sofa nakinn telji sig þurfa að bjóðast til að segja af sér. Að axla pólitíska ábyrgð öðlast nýja merkingu við lestur þessarar fréttar. 

Býðst til að segja af sér vegna nektarmynda

Að lýsa áhyggjum

Öll höfum við áhyggjur af samdrætti í þeim geira opinberrar þjónustu sem telst til velferðarþjónustu. Aðstæður okkar eru hins vegar með þeim hætti að hjá hagræðingaraðgerðum verður ekki komist. Og það er örugglega hægt að hagræða án þess að það bitni á þjónustunni.

Mikið væri það mikil tilbreyting ef aðilar tækju sig til og gæfu út yfirlýsingar um að nú ætluðu þeir að taka höndum saman og gera allt sem í þeirra valdi stæði til að tryggja að hagræðingin bitnaði ekkert á þjónustu í stað þess að gefa út yfirlýsingar um áhyggjur af niðurskurði.

Í þenslunni síðustu árin hafa örugglega ýmis fitulög myndast í opinbera kerfinu, velferðarkerfinu líka. Þessi fitulög má skera af án þess að þeir sem þjónustu njóta finni nokkuð fyrir því. Þeir sem þjónustuna veita vita betur en aðrir hvernig best má ná hagræðingunni fram. Aðstæður kalla á samstöðu og samhug allra. Öðru vísi vinnum við okkur ekki útúr þeim mikla vanda sem bankahrunið setti okkur í. Vilji er allt sem þarf. Nú reynir á að sýna þann vilja í verki.

Lýsa áhyggjum af niðurskurði

Slynga samningamenn

Icesave málið er umhugsunarefni fyrir ýmissa hluta sakir. Margt bendir til að Íslendingar hafi verið þvingaðir, langt umfram skyldu, til að gefa vilyrði um ábyrgð á því máli. Ég hef þó skilið það svo að frá engu hafi verið gengið endanlega þannig að enn sé möguleiki á því lenda málinu með öðrum hætti en þeim að við og afkomendur okkar bara borgum þetta allt.

Í þessu máli tel ég það þjóðarnauðsyn að við fáum í lið með okkur slynga erlenda samningamenn, sem búa yfir mikilli reynslu af alþjóðlegum samningum af þessu tagi. Samningsaðilar okkar hafa þegar sýnt að þeir svífast einskis í viðleitni sinni til að ná sínu fram, með réttu eða röngu, sbr. það að þeir tóku aðstoð AGS við Ísland í gíslingu vegna þessa máls. Slíkri framkomu þarf af okkar hálfu að mæta fullri einurð og festu.

Fráleitt að greiða vextina

Forréttindalög

Eins og stemningin er í þjóðfélaginu um þessar mundir er nauðsynlegt að afnema þessi lög. Þau raunar voru mjög gagnrýnd á sínum tíma. Ýmsar breytingar voru gerðar á þessum lögum rétt fyrir jól. Þá vakti athygli mína og ég bloggaði um það að gildistími þeirra breytinga var ekki fyrr en 1. júní 2009.

Áhugavert væri að vita hversu margir eiga rétt samkvæmt þeim eftirlaunalögum sem nú er stefnt að að afnema og hversu margir eru byrjaðir að þiggja eftirlaun í samræmi við þau. Treysti því að áhugasamur blaðamaður upplýsi þjóðina um það.

Kristinn H. Gunnarsson segir að eftirlaunakjör séu hluti af starfskjörum alþingismanna og þess vegna verði að skoða laun þingmanna ef eftirlaunakjörunum er breytt. Mér er spurn. Eru alþingismaðurinn ekki tengdur? Eftirlaunakjör mjög margra hafa breyst til hins verra eftir hrunið. Enginn er að tala um að launakjör þeirra eigi að endurskoða. Þvert á móti var ákveðið að fresta samningsbundinni hækkun launa sem framundan er. Almenningur þarf að bera skerðingu á eftirlaunarétti sínum bótalaust. Ég held að þingmenn verði, rétt eins og almenningur, að sætta sig við að hagur þeirra, í launum og eftirlaunum, skerðist. 

Ræða eftirlaunalögin