Hvað hefði einkarekið fyrirtæki gert?

Spaugstofan hefur um árabil verið vinsælasta sjónvarsefnið sem RÚV hefur boðið okkur skylduáskrifendum sínum upp á. Auðvitað er Spaugstofan mistæk en eftir hrun hefur hún oft verið með mjög beitta þætti.

Ætla má, vegna vinsælda Spaugstofunnar, að auglýsingatekjur sem af miklu áhorfi leiða, séu umtalsverðar. Það hljómar því ekki sem viðskiptaleg ákvörðun að slá Spaugstofuna af.

Það er umhugsunarefni hvort einkarekin sjónvarpsstöð hefði hætt að sýna vinsælasta sjónvarpsþáttinn sinn vegna fyrirmæla um hagræðingu í rekstri. Ákvörðunin sýnist dæmigerð ákvörðun opinbers fyrirtækis sem slær af það sem vitað er að verður óvinsælast og veldur mestri óánægju og bera fyrir sig hagræðingarkröfu.

Nema að sjónvarpsstjórinn sé gegnum tíðina búinn að fá slíkar kvartanir frá valdhöfum hvers tíma vegna þáttarins að honum þyki kjörið tækifærið að hætta við þáttinn, losna þar með við kvartanirnar og jafnvel þóknast valdhöfunum.  

Munt þú sakna Spaugstofunnar?

Skrítið ...

Það er skrítið að Seðlabanki Íslands afhendir lögfræðilega niðurstöðu um mikilvægt mál með skilyrðum sem þessum. Enn skrítnara er ef lögfræðingur ráðuneytisins hefur tekið við álitinu með þessum skilyrðum. Embættismenn starfa í umboði ráðherra. Þeim er því beinlínis óheimilt að taka við upplýsingum með því skilyrði að þær eigi ekki að bera áfram til ráðherra. Það er erfitt að trúa því að framgangsmátinn hafi verið með þessum hætti. Því ef svo er þá eru embættismenn hættir að vita í umboði hvers þeir starfa. Undirrita þeir þó daglega bréf sín F.h.r. eða fyrir hönd ráðherra. Allt hljómar þetta ótrúverðugt og ber keim tilbúinna eftiráskýringa.

Mátti ekki dreifa minnisblaði