Að biðjast afsökunar

Það er til stakrar fyrirmyndar að alþingismenn skuli nú hver af öðrum ganga fram fyrir skjöldu og biðja afsökunar á þætti þingsins og þingmanna í því sem úrskeiðis fór í aðdraganda bankahrunsins og þess sem á eftir fór.

Skemmtilegra hefði þó verið að þeir hefðu gert þetta fyrr, en ekki korteri fyrir prófkjör. Ég minnist einungis eins þingmanns og ráðherra sem tiltölulega fljótt ræddi opinskátt um það að Sjálfstæðisflokkurinn þyrfti að líta í eigin barm varðandi ábyrgð á því sem gerst hefur. Það er varaformaður flokksins, Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir. Flestir ef ekki allir aðrir þingmenn hafa fram til þessa lítið talið sig þurfa að tjá sig um þessi mál eða ábyrgð þingsins á því. Ég minnist þess ekki að einn einasti þingmaður eða ráðherra Samfylkingarinnar hafi talið sig bera neina ábyrgð, fyrr en fv. viðskiptaráðherra sagði af sér fimm mínútum áður en sú ríkisstjórn sprakk.

En batnandi mönnum er best að lifa.

Sekt og sakleysi á þingi