Að sýna í verki ...

Ég tek ofan fyrir Vilhjálmi Bjarnasyni að afþakka í Útsvari í kvöld gjafabréfið frá flugfélagi í eigu eins af útrásarvíkingunum. Með því sýndi hann í verki afstöðu sína til eins eiganda þessa fyrirtækis, forsögu hans og meintrar aðildar hans í hruninu. Kannski við ættum fleiri að fylgja fordæmi Vilhjálms, taka höndum saman og sýna í verki afstöðu okkar til útrásarvíkinganna með því að hunsa eins og við mögulega getum fyrirtæki þeirra?

Afþakkaði gjafabréf í Útsvari

Ólíðandi

Það kemur ekki á óvart að Bretar og Hollendingar haldi okkur í gíslingu hjá AGS í sína þágu vegna Icesave. Það eru hins vegar vonbrigði að meintar vinaþjóðir, Norðurlöndin og Eystrasaltsríkin slái sér í hóp þeirra sem með alls óviðeigandi hætti vilja kúga okkur í þágu Breta og Hollendinga. Þetta eru ólíðandi vinnubrögð og ólíðandi að AGS skuli láta það viðgangast svo mánuðum og misserum skiptir að komið sé fram með þessum hætti við eitt aðildarríki. Er ekki orðið tímabært að segja upp samstarfinu við AGS? Getum við treyst aðila sem dregur með þessum hætti taum sumra aðildarríkja á kostnað annarra?

Íslandslán ekki á dagskrá AGS

Andmælareglan

Andmælareglan er einn hornsteina stjórnsýsluréttarins og var lögfest með 13. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993. Greinin er svohljóðandi:

Aðili máls skal eiga þess kost að tjá sig um efni máls áður en stjórnvald tekur ákvörðun í því, enda liggi ekki fyrir í gögnum málsins afstaða hans og rök fyrir henni eða slíkt sé augljóslega óþarft. (Leturbreyting DP.)

Í skýringum með 13. gr. segir (sjá frumvarp til stjórnsýslulaga, aðgengilegt á: http://www.althingi.is/altext/116/s/0505.html):

Kjarni andmælareglunnar er að ekki verði tekin ákvörðun um réttarstöðu aðila fyrr en honum hafi verið gefinn kostur á því (a) að kynna sér málsgögn og málsástæður sem ákvörðun byggist á og (b) að tjá sig um málið. Í reglunni felst að aðili máls, sem til meðferðar er hjá stjórnvaldi, á að eiga kost á því að tryggja réttindi sín og hagsmuni með því að kynna sér gögn máls og málsástæður er ákvörðun mun byggjast á, leiðrétta fram komnar upplýsingar og koma að frekari upplýsingum um málsatvik áður en stjórnvald tekur ákvörðun í máli hans.

Lagaákvæðið er auðskilið og ljóst. Ákvörðun, t.d. ákvörðun um áminningu, má ekki taka fyrr en búið er að veita þeim andmælarétt, sem hugsanleg ákvörðun snýr að. Réttur til andmæla er því ekki einvörðungu góð stjórnsýsla heldur er hann lögboðinn skv. stjórnsýslulögum.

Fyrir mörgum árum, meðan ég var lögfræðingur í ráðuneyti, lærði ég að í andmælaréttarbréfi verður orðalag að verða hlutlaust og með engum hætti má gefa til kynna í slíku bréfi að ákvörðun um áminningu liggi þegar fyrir. Það vekur því athygli að í andmælaréttarbréfi ráðherra eru engir fyrirvarar. Þvert á móti. Boðskapur ráðherra er skýr. Hann er búinn að taka ákvörðun. Fyrirsögn bréfsins er: Tilkynning um fyrirhugaða áminningu. Strax í byrjun bréfsins segir að ráðgert sé að áminna.  Andmælaréttarbréf ráðherrans virðist því þjóna þeim tilgangi einum að geta sagt, eftirá, að andmælaréttar hafi verið gætt. Slíkur andmælaréttur er lögleysa og um leið afleit stjórnsýsla.

Það vekur furðu að lögleysa af þessu tagi skuli viðhöfð af hálfu ráðherra ekki síst þegar tilefni aðgerða ráðherrans er sagt vera meint brot á góðum starfsháttum í opinberu starfi. 

Ráðherra ætlar að áminna forstjóra

Gæfulausar tillögur

Ef skuldari þarf á afskrift að halda vegna slakrar greiðslustöðu þá liggur í augum uppi að hann hefur enga fjárhagslega burði til að greiða ríkissjóði tekjuskatt af afskriftunum. Maður veltir fyrir sér hugarfari þeirra sem hafa hugmyndaflug til að búa til skattstofn úr þeim vandamálum sem íslensk heimili og fyrirtæki búa við um þessar mundir. Gæfuleysi ríkisstjórnarinnar virðist algjört þegar kemur að því að slá skjaldborg um fólk og fyrirtæki vegna afleiðinga hrunsins.

Vilja að gengið verði lengra

Smánarblettur

Í hverju landinu á fætur öðru er afhjúpuð misnotkun kaþólskra presta á börnum, sem yfirstjórn kaþólsku kirkjunnar vissi um, þaggaði niður og faldi. Fyrirfram á að vera hægt að treysta því að börn séu í öruggu umhverfi í kirkjulegu starfi. Öll misnotkun á börnum er andstyggileg, óafsakanleg og ólíðandi. Það er óhugsandi að hana megi fela þegar upp um kemst. Að slíkt skuli gerast innan vébanda kirkjustarfs er ólíðandi og er aldrei nokkru sinni hægt að réttlæta. Það er illt afspurnar að páfinn skuli hafa tekið þátt í slíkum feluleik. Vandséð er hvernig hann ætlar að réttlæta þá afstöðu sína.

Páfi vissi af kynferðisbrotum prests

Þekkt vandamál

Það er þekkt vandamál að heilbrigðisstarfsmenn eru mjög tregir til að tilkynna um það sem úrskeiðis fer í meðferð á sjúklingum. Lagasetning hefur ekkert að segja. Það þekkjum við. Lögum var breytt hér á landi í lok tíunda áratugarins þar sem sett var á tilkynningaskylda. Hún virkaði ekki. Kannski er næsta skrefið að athuga nafnlausar tilkynningar eins og virðast hafa gefist vel t.d. í Danmörku. Þessar niðurstöður um að margt þurfi að skoða í heilbrigðiskerfinu norska eru í samræmi við fullyrðingar sem komu fram á fundi sem m.a. landlæknisembættið stóð fyrir fyrir nokkrum misserum þar sem almennt var fjallað um það sem úrskeiðis fer við meðferð sjúklinga. Tölur sem þar voru kynntar sýna að það fer miklu oftar eitthvað úrskeiðis en við vitum af. Einhvers konar umboðsmaður sjúklinga er kannski það sem þarf til að fylgjast með þessu.

Þora ekki að tilkynna mistök

Ekki við öðru að búast ...

Miðað við stöðuna gat það ekki öðru vísi farið en að flestir sem færu á kjörstað krossuðu við NEI. Það liggur fyrir að Bretar og Hollendingar hafa þegar lagt fram tilboð um nýjan samning sem er hagstæðari en sá sem fólst í þessum lögum, sem þjóðin hefur nú fellt með eftirminnilegum og afgerandi hætti. Það var því ekkert annað að gera fyrir þjóðina en að segja NEI. Skyldu oddvitar ríkisstjórnarinnar ekki vera hugsi yfir stöðu mála?

Nær allir segja nei

Orð að sönnu ...

Af hverju mátti ekki fresta þjóðaratkvæðagreiðslunni um sinn og láta reyna lengur á samningaviðræðurnar við Breta og Hollendinga? Þau tilboð sem á borðinu eru frá Bretum og Hollendingum munu hagstæðari en sá samningur sem kosið er um. Forystumenn ríkisstjórnarinnar staðfesta hina skrítnu stöðu með því að sitja heima og styðja þar með ekki þau lög sem börðust hvað harðast fyrir sjálf. Svo kostar þetta fullt af peningum sem betur væri varið í eitthvað skynsamlegra. En úr því að þjóðaratkvæðagreiðslan er haldin í dag verða kjósendur að mæta á kjörstað og krossa við NEI.

Skrítin þjóðaratkvæðagreiðsla

Kynjakvótar

Í prinsipinu er ég ekki fylgjandi kvótum af neinu tagi - en því miður hefur reynslan sýnt að jafnrétti í reynd næst ekki með fagurgala og yfirlýsingum. Vinstri stjórnin sem nú situr, fór af stað með hástemmdar yfirlýsingar um aukið jafnrétti. Í verki er ekki staðið við þær, sbr. nýjustu fréttir úr Landsbankanum, sem er 85% í ríkiseigu. Ég tel því kynjakvóta í stjórnum fyrirtækja eiga rétt á sér sem tilraun til að láta á það reyna hvort það séu slíkar aðgerðir sem þurfi til.

Afstaða sjálfstæðismanna í þessu máli er mér mikil vonbrigði.

Kynjakvóti í stjórnum fyrirtækja

Skoðana- og tjáningarfrelsi

Eru þingmenn Samfylkingarinnar búnir að gleyma því að VG gekk óbundið til þessa stjórnarsamstarfs varðandi aðildarviðræður að EB? Verra er að þingmenn Samfylkingarinnar virðast búnir að gleyma því að í landinu er tjáningarfrelsi og málfrelsi, sbr. 73. gr. stjórnarskrárinnar.:

     Allir eru frjálsir skoðana sinna og sannfæringar.
     Hver maður á rétt á að láta í ljós hugsanir sínar, en ábyrgjast verður hann þær fyrir dómi. Ritskoðun og aðrar sambærilegar tálmanir á tjáningarfrelsi má aldrei í lög leiða.
     Tjáningarfrelsi má aðeins setja skorður með lögum í þágu allsherjarreglu eða öryggis ríkisins, til verndar heilsu eða siðgæði manna eða vegna réttinda eða mannorðs annarra, enda teljist þær nauðsynlegar og samrýmist lýðræðishefðum.

Tuktar þingmenn Vinstri Grænna