Vika

er langur tími í pólitík segir einhvers staðar. Sjö vikur eða þar um bil eru til kosninga. Það er heil eilífð á mælikvarða stjórnmálanna.

Það er því algerlega ómögulegt að segja hvað gerist í Alþingiskosningunum 25. apríl nk. Tíminn einn leiðir það í ljós.

En það er skiljanlegt að vinstri menn geri sér von um mikla vinstri sveiflu og í ljósi þess sem á undan er gengið er ekki ólíklegt að einhver vinstri sveifla verði. Skoðanakannanir benda eindregið til þess en við mat á þeim verður þó að hafa í huga hve margir kjósenda neita að gefa upp hvað þeir hyggjast gera. Sjálfsagt eru þeir ekki einu sinni búnir að ákveða sig. Þeir bíða átekta eftir því að sjá hvernig framboðslistar stjórnmálaflokkanna verða skipaðir.

Í þau verkefni sem framundan eru þarf fólk með reynslu og þekkingu. Undir þeim formerkjum gef ég kost á mér í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík og leita eftir stuðningi í 2., 3. eða 4. sætið á listanum.

Gæti orðið mesta vinstri sveifla sem sést hefur hér