Eru lífeyrissjóðirnir ekki búnir að tapa nóg?

Eru þetta skynsamlegar hugmyndir? Flestir héldu að bankarnir væru örugg fjárfesting, enda áttu lífeyrissjóðirnir flestir mikið í þeim. Allt er það nú glatað og eigendur fjár í lífeyrissjóðum umtalsverðum fjárhæðum fátækari. Í fréttinni segir:

Ætlunin er að fjárfesta í fyrirtækjum sem eru fjárhagslega illa sett en með álitlega rekstrarstöðu og skila þeim áfram þannig að þau geti orðið sterkur hlekkur í íslensku atvinnulífi. Fjárfestingar sjóðsins ráðast af væntanlegri arðsemi fjárfestinganna. Ekki verður gerður greinarmunur á fyrirtækjum eftir atvinnugreinum.

Hljómar vel. En hvað gerist ef mistök verða við mat á væntanlegri arðsemi? Þá eru það hvorki SA né ASÍ sem sitja uppi með það tap heldur lífeyriseigendur. Flestir eru þeir skattgreiðendur líka og á leiðinni til þeirra eru sennilega háir reikningar vegna óhugnanlegrar skuldastöðu ríkissjóðs, sem gerir ekkert nema að versna næstu misseri.

Eigum við ekki bara að leyfa lífeyrissjóðunum að vera í friði, setja þá fjármuni sem þar eru og safnast í þá næstu árin, í örugga ávöxtun og taka ekki frekari áhættu með þá?

75 milljarða fjárfestingargeta

Athugasemdir

[Sigurður Þórðarson, 15.1.2009 kl. 23:57]

Það eru allir búnir að tapa nóg en samt egum við eftir að tapa mjög miklu í viðbót.

[Toni (IP-tala skráð) 16.1.2009 kl. 04:50]

Það er sjálfsagt að lífeyrissjóðirnir láni fyrirtækjum sem eru með góðan rekstur og öruggar tekjur og hafi af því sanngjarna raunávöxtun.

En það þarf að fara fram greiðslu og áhættumat áður en lánið er veitt. Og Vilhjálmur og félagar eiga ekki að hafa þar hönd í bagga. Alls ekki.