Er það kannski eftir allt saman ekki skynsamlegt núna?

Útlendingur, sem ég þekki vel og tek mikið mark á, sagði við mig nýlega að Íslendingar ættu ekki að láta sér detta í hug að sækja við núverandi kringumstæður um aðild að EB. Við værum í alltof veikri stöðu til að eiga í raun nokkra samningsstöðu gagnvart EB. Við myndum engu ná fram. Við yrðum að bíða færis, t.d. eftir því að i ljós kæmi olía væri á Drekasvæðinu. Þá myndi staða okkar gerbreytast og úr slíkri stöðu ættum við að íhuga umsókn um aðild, ef það þá hentaði okkur.

Á laugardag birtist athyglisverð grein í Morgunblaðinu eftir evrópuþingmanninn Daniel Hannan. Hann varar okkur einnig eindregið við og segir það glapræði að sækja um aðild nú. Út úr því geti ekkert gott komið fyrir Ísland. 

Ég hef ekki leynt þeirri skoðun minni að ég tel að í EB eigum við að stefna. En þegar svo eindregnar viðvaranir berast frá einstaklingum sem vel þekkja til, þá renna á mig tvær grímur. Er það alger fásinna að sækja um aðild að EB nú? Er hið ískalda hagsmunamat kannski það að við eigum ekki einu sinni að sjá hvað okkur býðst af því að fyrirfram getum við gefið okkur að ekkert muni bjóðast?

ESB aðeins átylla fyrir stjórnarslitum?

Athugasemdir

[Sigurður Þórðarson, 5.1.2009 kl. 00:47]

Dögg, mér finnst miklu skipta að fiskveiðiauðlindin er eina auðlindin sem er sameiginleg. Þetta kann þó að vera umsemjanlegt tímabundið. Engin samninganefnd ESB hefur umboð til að varanlegrar undanþágu frá Rómarsáttmálanum.  Þá eins og þú veist sem lögmaður takmarkað skjól í reglugerðum sem hægt er að breyta fyrirvaralaust.  

Þá myndu skipta miklu máli samningar við þriðja aðila. Myndi ESB leyfa okkur að halda þeim? 

Helstu kostir hafa verið erlend mynt og stöðugleiki sem er mikilvægur en þessum markmiðum væri hægt að ná með öðrum leiðum án jafn mikilla fórna. 

En Samfylkingin er búin að gefa út hver niðurstaðan á að vera og líklega verður gengið að því.