Fleiri kosningaskrifstofur opna

Það var ánægjulegt að fara í góða veðrinu í dag á opnanir tveggja kosningaskrifstofa Sjálfstæðisflokksins hér í borginni. Önnur er í Húsi verslunarinnar í Kringlunni, hin á Langholtsveginum þar sem útibú Landsbankans var eitt sinn. Þetta eru glæsilegar kosningaskrifstofur þar sem allt er komi á fulla ferð í kosningavinnu. Fjöldi fólks hefur lagt nótt við dag að gera skrifstofurnar tilbúnar. Starf hverfafélaganna í Reykjavík er ómetanlegt og verður seint fullþakkað.

Mikið fjölmenni var á báðum stöðum og sóknarhugur í öllum. Það er líka full ástæða til. Nýjustu skoðanakannanir sýna að Sjálfstæðisflokkurinn er í mikilli sókn, það er byr í seglin. Þannig ætlum við að halda áfram til 12. maí og slaka hvergi á. Þá munu góðar tölur koma upp úr kjörkössunum líka.

Milli heimsókna á kosningaskrifstofur brá ég mér í höfuðstöðvar KFUM og K þar sem Skógarmenn buðu í sumardagskaffi. Kaffisalan er ein af fjáröflunarleiðum vegna starfseminnar í Vatnaskógi. Þá starfsemi þekki ég vel, af góðu einu og styð af heilum hug. Fyrr í dag  bloggaði ég um mikilvægi heilbrigðs æskulýðsstarfs. Starfsemin í Vatnaskógi er svo sannarlega af þeim toga.

Sumardeginum fyrsta lauk í Þjóðleikhúsinu á sýningunni Hjónabandsglæpir eftir fransmanninn Eric-Emanuel Schmitt. Þetta er tvímælalaust besta sýningin sem ég hef séð í Þjóðleikhúsinu í vetur (missti af Sitji Guðs englar). Stórleikararnir Hilmir Snær Guðnason og Elva Ósk Ólafsdóttir fóru frábærlega vel með sín hlutverk. Leikritinu er lýst sem nærgöngulu og átakaþrungnu um ástina, minnið og gleymskuna. Það eru orð að sönnu. Ég mæli hiklaust með þessu leikriti.