,,Það er dýrt, það er skítt, það er óréttlátt ..."

sagði fjármálaráðherra um þá staðreynd að við þurfum að hans mati að efna Icesave-skuldbindingarnar. Athyglisverð var vangavelta fjármálaráðherra um það hvort við sem þjóð yrðum ekki að horfast í augu við það að við bærum ábyrgð vegna athafna eða athafnaleysis stjórnvalda og eftirlitsstofnana. Ég gat ekki öðruvísi skilið orð fjármálaráðherra en svo að þar sem stjórnvöld og eftirlitsstofnanir hefðu brugðist í eftirliti sínu með Icesave útrás Landsbankans þá yrði íslenska þjóðin að gjalda fyrir þau mistök.

Þetta er vissulega ábending sem erfitt er að andmæla, ekki síst eftir lestur samantektar Morgunblaðsins sunnudaginn fyrir viku á atburðarrásinni í Icesave-málinu í Hollandi. Sú samantekt sýndi svo ekki verður um villst að frá fyrsta degi stofnunar Landsbankans á Icesave reikningum í Hollandi í maí 2008 höfðu þarlend eftirlitsyfirvöld og stjórnvöld miklar áhyggjur af þróun mála. Aftur og aftur snéru þessu sömu stjórnvöld og eftirlitsyfirvöld í Hollandi sér til systurstofnana á Íslandi og fengu alltaf sömu viðbrögðin. Það væri ekkert að óttast, þetta kæmi þeim ekki við. Síðast í september 2008 reyndu hollensk stjórnvöld að vekja athygli á áhyggjum sínum. Hér var sem fyrr skellt skollaeyrum við þessum ábendingum.

Það sem maður veltir fyrir sér er það að Landsbankinn, frá maí til september 2008 safnaði 1,6 milljörðum evra inn á reikninga í Hollandi, að sögn fjármálaráðherra - í samantekt Morgunblaðsins minnir mig að fjárhæðin hafi verið sögð 1,9 milljarðar evra. Landsbankinn fékk þetta í beinhörðum peningum. Hefur af einhverra hálfu verið kortlagt hvert þessir peningar fóru? Hverjum lánaði Landsbanki Íslands þessa miklu fjármuni því ekki voru þeir til staðar þegar bankinn hrundi, ef maður hefur rétt skilið. Sömu spurningar má spyrja um alla milljarðana í pundum sem lagðir voru á Icesave reikningana í Bretlandi. Er búið að kortleggja hverjir fengu þá lánaða? Ef það er svo klárt að við eigum að greiða þetta eigum við þá ekki rétt á því að vita fyrir hverja við erum að greiða? Við hljótum að þurfa að greiða af því að lánin sem þessi peningar voru notuð í eru ekki talin munu skila sér tilbaka nema í mjög litlum mæli.

Einar Már hélt hnyttna ræðu á fundinum en hún var meira á tilfinninganótum en málefnalegum, þó salurinn tæki vel undir. 

Ræða Helga Áss Grétarssonar úr Indefence hópnum var áhugaverð og hann og aðrir Indefence fulltrúar vörpuðu fram spurningum sem við hljótum að eiga rétt á svörum við. Ábending þeirra um að hafna ríkisábyrgð á þessum samningi og leita strax eftir viðræðum um nýjan samning er allrar skoðunar verð og þarflaust að semja við okkur sjálf um það að það sé ekki kostur í stöðunni, eins og  fjármálaráðherra virðist telja.

Ábending Elviru Mendez sérfræðings í Evrópurétti um það hvernig mætti hugsanlega koma deilunni undir Evrópudómstólinn hlýtur að vera eitthvað sem skoða þarf nánar.

Lélegust fundust mér svör aðstoðarmanns fjármálaráðherra þegar hann var spurður út í 9. gr. laganna um innistæðutryggingar og tryggingakerfi fyrir fjárfesta um heimild til að greiða út í íslenskum krónum. Það voru ekki trúverðug svör sem um það komu.

 

Meiri áhyggjur af yfirstandandi glímu

Athugasemdir

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 30.6.2009 kl. 03:46]

Ég er ekki sammála því að ræða Einars hafi ekki verið málefnaleg. Vissulega var hún ekki lögfræðileg en engu að síður málefnaleg.

Rökfestan í hans málflutningi var að engu síðri en rökfesta Helga Áss.

Icesave samningurinn, viðbrögð Íslenskra yfirvalda við bankahruninu og óbilgirni Nýlenduveldanna eru í eðli sínu rökleysa.

Unnið er að því hörðum höndum að koma afleiðingum klúðursins yfir á almenning á Íslandi sem vissi ekki einu sinn að Icesave væri til.

En glæpamennirnir lifa í vellystingum, vanhæfir embættismenn eru eins og alkar og geta ekki hætt nema þeir ákveði það sjálfir, stjórnsýslan er yfirfull af undirmálsfólki vegna klíkuráðninga, þeir sem síndu vítavert ábyrgðarleysi í embættisfærslum sínum lifa á feitum eftirlaunum og ekki er það til þess að draga úr skömminni að Steingrímur dregur ellilífeyrisþega til embættisstarfa og nefndarstarfa.