Barnsleg einfeldni?

Ef Samfylkingin vill tryggja þingsályktunartillögunni öruggan stuðning þarf hún að standa öðru vísi að málum. Þá þarf hún fyrirfram að fá til stuðnings við málið alla aðra þingflokka en þingflokk VG sem fyrir fram er vitað að er á móti málinu, sennilega í heild sinni.

Af hverju er ekki farið í slíka samvinnu við stjórnarandstöðuna? Af hverju er bara sagt af hálfu forsætisráðherra að hún meti það svo að það sé meirihluti fyrir þingsályktunartillögunni. Hvers konar forysta er þetta í máli sem Samfylkingin telur það mikilvægasta?

Mér finnst óskiljanlegt hvernig forsætisráðherra er að halda á þessu máli. Er fosætisráðherra fyrirmunað að setjast niður og sjá hvað þarf til að stjórnarandstaðan skuldbindi sig til stuðnings? Hvaða orðalag, hvaða framsetning, hvaða fyrirkomulag þegar til viðræðna kemur?

Það er ekki nóg að halda í mikilvægum málum, það þarf að vita.

„Þjóðin viti hvað er í boði“

Athugasemdir

[Páll Blöndal, 20.5.2009 kl. 01:50]

Það kæmi mér ekkert á óvart að það sé meiri hugsun á bak við þetta hjá henni Jóhönnu en margan grunar. Hvernisg sem afgreiðsla tillögunnar fer.