Má örugglega endurskoða

Spurningin er hvort fulltrúar verkalýðsfélaganna séu eitthvað meiri fulltrúar sjóðfélaga en fulltrúar atvinnurekenda. Eðlilegast væri að fulltrúar sjóðfélaga sjálfra sitji í stjórnum lífeyrissjóða. Engir hafa meiri hagsmuna að gæta en þeir varðandi ávöxtun sjóðanna og kostnað við rekstur þeirra.

Vilja atvinnurekendur úr stjórnum lífeyrissjóða

Athugasemdir

[Theódór Norðkvist, 23.12.2008 kl. 13:35]

Lífeyrissjóðir voru stofnaðir fyrir verkalýðinn til að gæta hagsmuna þeirra gagnvart atvinnurekendum.

Það er því augljóst að fulltrúar verkalýðsins eiga að vera einu fulltrúar lífeyrissjóðanna. Atvinnurekendur eiga ekki að koma nálægt þeim, nema til að borga í þá.

Eini áhuginn sem þeir geta haft á sjóðunum er að sölsa þá undir sig sem áhættufjármagn. Við höfum séð hverju það hefur skilað.

[Högni Jóhann Sigurjónsson, 23.12.2008 kl. 14:04]

Theódór, er ég að misskilja þetta eitthvað, er lífeyrissjóðurinn ekki til að byggja upp sjóð fyrir ellina og önnur áföll?

Enn verkalíðsfélögin svo til að gæta hagsmuna okkar gagnvart atvinnurekendum.

Ég vil bara henda öllum stjórnedum opinberra sjóða og stofnanna og fá alveg splunkunýtt fólk sem er ekki með hausinn dofinn af skítasukki fortíðarinnar, núna er tækifæri til þess að gera stórar og skemmtilegar breytingar á öllu stjórnkerfi hér í landi tækifæranna.

Gleðileg Jól.

[Sigurður M Grétarsson, 23.12.2008 kl. 15:05]

Theódór. Lífeyrissjóðirnir voru ekki stofnaðir til að gæta neinna hagsmuna gagnvart atvinnurekendum. Þeir voru stofnaðir til að tryggja sjóðfélögum tekjur í ellinni og einnig ef þeir verða öryrkjar. Þó þeir væru í upphafi stofnaðir í kjarasamningum milli stéttafélaga og vinnuveitenda þá tel ég að í dag sé það jafn mikil tímaskekkja að stéttafélögin eigi þar fulltrúa eins og að atvinnurekendur eigi fulltrúa þar. Í því efni er ég sammála Dögg.

Einnig mætti endurskoða þetta lífeyrissjóðakerfi upp á nýtt og meðal annars skoða hvernig á að ákvarða hver er í hvaða lífeyrissjóði. Í dag eru lífeyrissjóðirnir starfstengdir. Það er mjög mismikil örorkuáhætta milli starfsstétta. Því þarf annað hvort að skipuleggja þetta upp á nýtt þannig að örorkuáhættunni sé jafndreift milli sjóða eða ákvarða hærra framlag vinnuveitenda í lífeyrissjóði með mikla örorkuáhættu. Þannig myndu þeir þá greiða í samræmi við það hversu mikil örorkuáhætta fylgir starfi hjá þeim. Það þarf allavega að tryggja með einhverjum hætti að sjóðsfélagar geti vænst jafn hárra greiðslna í ellilífeyri miðað við jafn góða ávöxtun sjóða í stað núverandi kerfis þar, sem sjóðsfélagar í sjóðum með háa örorkuáhættu fá lægri ellilífeyrisgreiðslur vegna þyrgri byrgði sinna sjóða vegna örorku en sjóðsfélagar í öðrum lífeyrissjóðum.

[Theódór Norðkvist, 23.12.2008 kl. 20:00]

Það var upphaflega stofnað til lífeyirssjóðsiðgjalda sem hluta af kjörum verkafólks í kjarasamningum við atvinnurekendur.

Þeim síðarnefndu kemur því ekkert við hvernig farið er með þetta fé, ekki frekar en þeim kemur það við inn á hvaða bankareikning starfsmenn þeirra leggja fyrir af launum sínum.

Þetta er hluti af launum starfsmanna. Ef ekki væri lífeyrissjóðsiðgjöld ættu launin að vera hærri.

Hinsvegar þræti ég ekki fyrir að búið er að fara herfilega með lífeyrissjóðina og sóa þeim í svikamillur braskara. Þar bera bæði atvinnurekendur og verkalýðsforkólfar sök.

Fegnastur yrði ég ef lífeyrissjóðskerfið yrði lagt niður, laun hækkuð sem því nemur og fólk fengi sjálft að ávaxta sitt fé. Enda fær lífeyrissjóðsþeginn aðeins brot af því sem lagt hefur verið í sjóðina af launum hans eða hennar.

Gleðileg jól öll sömul.

[Högni Jóhann Sigurjónsson, 23.12.2008 kl. 20:42]

Theódór, ég er sáttari við þessa færslu hjá þér.

[Theódór Norðkvist, 23.12.2008 kl. 21:41]

Það var nú gott að heyra.