Fyrstu verkin

Ég tel að meðal fyrstu verka hvers ráðherra í launamálum kynjanna eigi að vera það að kalla eftir upplýsingum um laun kvenna og karla í ráðuneyti sínu og hjá undirstofnunum. Komi í ljós óútskýrður launamunur milli karla og kvenna þá verði hann leiðréttur tafarlaust. Það gæti nefnilega verið að það væri víðar en hjá sýslumanninum á Húsavík sem óútskýrður launamunur er í gangi. Vísa ég hér til nýlegrar niðurstöðu kærunefndar jafnréttismála (http://www.rettarheimild.is/Felagsmala/KaerunefndJafnrettismala/2007/04/16/nr/2450).

Ég er ekkert viss um að það þurfi svona flókið ferli eins og endurmat á kjörum til að ná þessu fram - þó sú aðferð sé örugglega góðra gjalda verð. En hún er tímafrek og á meðan við bíðum er hætt við að ekkert gerist.

Síðan er mér lífsins ómögulegt að skilja af hverju hlutfall kvenna í nefndum og ráðum hjá ríkinu heldur áfram að vera eins og það er, þ.e. að í flestum ráðuneytum (að undanskildu heilbrigðis- og menntamálaráðuneyti) er hlutfallið talsvert körlunum í vil. Ég hefði talið að ef menn raunverulega vilja jafna þessi hlutföll þá geti ráðherrar, þegar um er að ræða skipun í nefnd eða ráð þar sem utanaðkomandi aðilar tilnefna, óskað eftir því að tilnefningaraðilar tilnefni alltaf karl og konu í hvert eitt sæti sem á að skipa í og áskilja sér rétt til að velja hvort konan eða karlinn verður skipaður frá viðkomandi. Með þeim hætti hefur ráðherrann það í hendi sér að tryggja að kynjahlutföllin í nefndinni eða ráðinu verði jöfn og þarf ekki að una því að kynjasamsetning nefndarinnar sé í raun í höndum tilnefningaraðilanna en ekki hans sjálfs.

Löngu tímabært að fram fari endurmat á kjörum kvenna hjá hinu opinbera