Hvað með sannfæringuna?

Skv. 48. gr. stjórnarskrárinnar eru þingmenn eingöngu bundnir við sannfæringu sína. Yfir hverju er meint reiði annarra þingmanna sjálfstæðisflokksins í garð varaformannsins? Þingmennirnir eru þá væntanlega líka reiðir Ragnheiði Ríkharðsdóttur, sem var sú eina af 16 þingmönnum Sjálfstæðisflokksins sem hafði kjark til að greiða EB-þingsályktunartillögunni atkvæði.

Er ekki lengur svo hátt til lofts og vítt til veggja í Sjálfstæðisflokknum að þar leyfist fólki að hafa mismunandi afstöðu til mála? Á hollustan við formann flokksins að víkja fyrir sannfæringunni, sama hvað stjórnarskráin segir? Ég hélt að þeir tímar væru liðnir í Sjálfstæðisflokknum og kæmu aldrei, aldrei aftur.

Ef það er rétt að einhverjir þingmenn Sjálfstæðisflokksins séu varaformanninum reiðir, skyldu þessir sömu þingmenn gera sér grein fyrir þeim vonbrigðum sem þeir og þeirra afstaða er búin að valda stórum hópi kjósenda Sjálfstæðisflokksins?

Staða Þorgerðar Katrínar veikist

Hún er seig

Forsætisráðherra er ótrúlegur stjórnmálamaður - hún hefur mörg líf og hefur þann einstaka hæfilega að lenda alltaf standandi. Hún er að vonum ánægð í dag og má vera það. Lengi stóð það tæpt að tillagan yrði samþykkt. Án stuðnings nokkurra framsóknarþingmanna og eins sjálfstæðismanns hefði þetta ekki náðst. Það fór því eins og áður var búið að spá. Stjórnarandstaðan veitti EB tillögu ríkisstjórnarinnar brautargengi. Á það treysti forsætisráðherra. Það má segja að nægilega margir stjórnarandstæðingar hafi ekki brugðist því trausti forsætisráðherra.

Aðildarviðræður við EB er vegferð sem við verðum að leggja í. Hvort okkur hugnist það sem okkur mun bjóðast geta eingöngu aðildarviðræður leitt í ljós. Þess vegna fagna ég niðurstöðu Alþingis í málinu.

Missti aldrei trúna

Langt seilst

Það eru áhugaverðar ábendingar Elviru Mendez, sérfræðings í Evrópurétti, um það með hvaða hætti EB hafi afgreitt Icesave-málið. Ekki er hægt að skilja orð hennar öðruvísi en svo að EB hafi seilst lengra en eðlilegt megi teljast. Ástæðan fyrir þessari framkomu EB virðist sú að þeir fórnuðu hagsmunum Íslands fyrir hagsmuni EB. EB hafði mikla hagsmuni af því að túlka greiðslutryggingartilskipunina með einum tilteknum hætti. Ísland varð fórnarlamb þeirrar túlkunar. Af hverju gat það ekki orðið okkur til framdráttar í samningunum? Fjármálaráðherra raunar kom inn á þennan punkt í ræðu sinni á borgarafundinum í Iðnó fyrir skömmu og taldi að stjórnvöld hér hefðu misst af mikilvægu tækifæri í þessu sambandi sl. haust. En spurningin er: Er alveg víst að þetta tækifæri sé framhjá okkur farið. Hvað var látið mikið á það reyna í Icesave-samningaviðræðunum?

Misbýður umgjörðin um Icesave

Loksins núna

Af hverju var þessi greining á kostnaði vegna Icesave-samningsins ekki gerð fyrr en núna? Hefði ekki verið eðlilegra að hafa þessar tölur við höndina áður en samningurinn var undirritaður?

Svo er sagt "Efnahagsleg áföll þurfa að dynja yfir til að ...." Ég hélt að við værum í miðju slíku efnahagslegu áfalli ...

Ríkið ræður við Icesave

Hvernig þá?

Hvernig getur EES-samningurinn hafa verið í húfi? Stendur þar að ef Ísland neitar að láta Breta og Hollendinga, eða aðrar EB þjóðir kúga sig til samninga um efni sem réttarleg óvissa gildir um, þá megi segja EES-samningnum upp gagnvart Íslandi?

Annars er enginn af okkur sem hefur efasemdir um Icesave samninginn að halda að málið hverfi þó frumvarpið um ríkisábyrgðina verði fellt. Við teljum einfaldlega að það megi ná betri samningi til að leiða þetta mál til lykta.

EES-samningurinn var í húfi

Nauðsynleg fyrir hvern?

Er það svo að tvöföld atkvæðagreiðsla sé fyrst og fremst nauðsynleg fyrir VG af því að þingmenn þeirra eigi svo bágt í þessu máli? Ef þingmenn VG eiga svona bágt - geta þeir þá ekki sjálfir lagt fram tillögu um tvöfalda atkvæðagreiðslu? Er það hlutverk forystu Sjálfstæðisflokksins að gera það fyrir þá?

Það verður að útskýra betur í hverju þessi nauðsyn felst. Það eru fjölmörg mál á Alþingi sem ekki er samstaða um - þau eru leidd til lykta í atkvæðagreiðslu þingsins en ekki vísað til þjóðarinnar.

Klækjabrögð eða nauðsyn?

Þarf að skoða

Heimilisofbeldi, af hvaða toga sem er, á ekki að líðast. Fram til þessa hefur fókusinn fyrst og fremst verið á ofbeldi karla gegn konum. En hitt er líka til, að konur beiti maka sína ofbeldi. Það er, eins og réttilega er bent á hér, falið vandamál því karlar virðast tregari til að viðurkenna að þeir séu beittir slíku ofbeldi.

Raunar er margt í stöðu karla sem kallar á frekari rannsóknir. Heimilisofbeldi gegn körlum er eitt. Staða drengja í skólakerfinu er annað. Ef staða stúlkna í skólakerfinu væri sú sem staða drengjanna er hygg ég að margir teldu mikla þörf á úrbótum. Þeir standa sig ver í námi en telpur og brottfall pilta úr námi á framhaldsskólastigi er mun meira en brottfall stúlkna. Þessu þarf að gefa gaum og grípa til aðgerða.

Heimilisofbeldi gegn körlum óþekkt stærð

Að skila auðu

Við þurfum að vita hvað er í EB-pakkanum. Það fáum við ekki að vita nema með aðildarviðræðum. Því fyrr sem við fáum úr þessu skorið, því betra. Tvöföld atkvæðagreiðsla, eins og forystumenn Sjálfstæðisflokksins eru að leggja til, er fráleit, kostnaðarsöm tímaeyðsla, enda veldur forysta Sjálfstæðisflokksins fjölmörgum sjálfstæðismönnum miklum vonbrigðum með því að kalla eftir henni.

Því verður ekki trúað að óreyndu að einhverjir þingmenn ætli að skila auðu í þessu máli, máli sem er meðal hinna stærstu sem komið hafa á borð Alþingis. Hjáseta er auðvitað afstaða. Í henni felst að þingmaður styður ekki mál en vill þó ekki verða til að það falli. Ég hygg þó að kjósendur telji sig eiga rétt á því að vita afdráttarlaust hvort kjörnir fulltrúar styðji aðildarviðræður eða ekki.  

 

Hjáseta kann að ráða úrslitum

Til skemmri tíma já ...

en til lengri tíma þarf, eins og þjóðgarðsvörður bendir á, að hugsa um hvað gera skuli með þennan reit til framtíðar.

Flest eigum við góðar minningar um heimsóknir í Valhöll þar sem notið var veitinga. Viljum við ekki að áfram sé hægt að fara austur á Þingvöll, ganga niður Almannagjá, ganga um Lögberg og fara yfir í nýja Valhöll, ef þannig ber undir, og fá sér hressingu?

Best að tyrfa yfir reitinn

Er meirihlutastjórn í landinu?

Þessa daganna virðist klofningur innan ríkisstjórnarflokkanna í mikilvægum málum kristallast enn betur en áður.

Það lá fyrir að þingmenn VG ganga óbundnir í afstöðu til EB-málsins. Forsætisráðherra hefur margsinnis veigrað sér við að svara því hvað hennar flokkur geri ef EB ályktunin verður ekki samþykkt, eða samþykkt í mynd sem hennar flokkur á bágt með að sætta sig við.

Það liggur fyrir að þingmenn VG og jafnvel ráðherrar þess flokks hafa miklar efasemdir um hvort samþykkja eigi ríkisábyrgð vegna Icesave samningsins. Því fleiri gögn sem birt eru þeim mun erfiðara er að átta sig á því máli. Síðasta lögfræðiálitið sem birtist, að því er virðist stílað á utanríkisráðherra en hann kannast ekki við, bendir til að ríkisábyrgðin sé ekki eins sjálfsögð og sumir halda fram.

Er ekki tími kominn á það að allir flokkarnir sem fulltrúa eiga á Alþingi taki höndum saman í þjóðstjórn og fari í sameiningu að vinna okkur útúr þeim vanda sem við blasir?

Utanríkismálanefnd margklofin um ESB-ályktunina