Hart í bak

Leikrit Jökuls Jakobssonar, Hart í bak, var frumsýnt í kvöld í Þjóðleikhúsinu. Eins og alltaf, valinn maður í hverju hlutverki. Sérstaklega leyfi ég mér þó að nefna Gunnar Eyjólfsson í hlutverki skipstjórans Jónatans, Elvu Ósk Ólafsdóttur sem var dóttir hans Áróra, Þóru Karítas Árnadóttur sem var sveitarstúlka að austan og Þóri Sæmundsson, son Áróru.

Það er djúp undiralda í þessu verki. Syndir feðranna bitna á börnunum. Athafnamenn láta peningana tala,  kaupa fólk og pota gamalmennum sem eru fyrir þeim á elliheimili. Lokasenan er mögnuð og að mínu mati með ólíkindum sú skírskotun sem hún hefur til atburða síðustu daga og vikna. Gamli skipstjórinn, sem treyst var fyrir "óskabarni þjóðarinnar", fyrsta skipinu sem keypt var til landsins, rifjar upp ferðina þegar hann strandaði skipinu. Til kaupa skipsins hafði öll þjóðin lagt eitthvað af mörkum, allt sem þeir gátu, meira að segja börnin. Skipstjórinn gaf skipunina "Hart í bak", of seint, með afdrifaríku afleiðingum. Hann strandaði óskafleyinu fyrir þjóðinni. Það var þjóðarsorg í landinu.

Skyldi mega segja að óskafleyið hafi verið útrásin?

Athugasemdir

[au, 18.10.2008 kl. 00:58]

Óskafleyið var útrásin sem sökk um ókomna tíð. Ætla sannarlega að sjá "Hart í bak". 

Syndir feðranna mega ekki bitna á börnunum. Sumir eru komnir heim til að vera og vilja vera þar. Verum þar einnig=Stundum þarf að breyta áherslum og nú er góður tími til þess.

[Guðbjörn Guðbjörnsson, 19.10.2008 kl. 12:41]

Dögg: Góð færsla hjá þér!