Fyrir hverja eru þessar eftirlitsstofnanir?

Hvernig má það vera að eftirlitsstofnanir hafa ekki látið mál renna til sérstaks saksóknara? Nógan tíma höfðu þær til að tína saman málin sem ættu með réttu að ganga til þessa nýja embættis.

Ætla eftirlitsstofnanirnar líka að bregðast hér, eins og þær brugðust í aðdraganda efnahagshrunsins? Eða er það virkilega svo að þær telji hlutverk sitt að slá skjaldborg um þá sem hugsanlega hafa brotið lög í staðinn fyrir að gera allt sem í þeirra valdi stendur til að draga þessa aðila til ábyrgðar?

 

Tregða við upplýsingagjöf

Athugasemdir

[Katrín Helga Reynisdóttir, 28.2.2009 kl. 13:00]

Sammála.  Hvað þarf eiginlega orðið til, til þess að sækja þá sem hugsanlega hafa brotið lög.  Er verið að verja einhverja ákveðna einstaklinga og þá hugsanlega verið að hylma yfir eitthvað í leiðinni. 

[Finnur Bárðarson, 28.2.2009 kl. 19:12]

Vel mælt Dögg, þetta mál veldur mér áhyggjum

[DanTh, 28.2.2009 kl. 21:04]

Sæl Dögg. 

Ég fullyrði að það er bara pólitík sem stendur í vegi fyrir því að tekið sé á þessum málum.  Pólitíkin, í allri sinni mynd, flæktist inn í uppgang fjármálaspillingarinnar og tók dansinn í þeim svikavef. 

Nú eru þau öfl að verja sín óhæfuverk með ýmsu móti, þar á meðal lagaklækjum.  Ég fullyrði að þeir sem drógu vagn fjármálaspillingarinnar njóta nú góðs af ótta þeirra ráðamanna sem ekki ráða við að allur skíturinn komi upp á yfirborðið.

Ég hef það eftir nokkuð áreiðanlegum heimildum að hinn sérlegi saksóknari hafi frá upphafi verið að ganga á lokaðar dyr í rannsókn sinni á þessu máli öllu.  Víða um samfélagið  beiti menn nefnilega enn fyrir sig svokallaðri bankaleynd og öðru moði í þeim tilgangi að kæfa rannsókn þessa alvarlega máls. 

Dögg, pólitísk er þetta samfélag spilltara en nokkur mafía, og það er við þau öfl sem við erum fyrst og fremst að stríða.  Það er mín skoðun að pólitíkin hafi strax í upphafi hrunsins slegið varnarvegg utan um fjárglæframennina og hindrað að nokkur lög næðu yfir óhæfuverk þeirra.  Þar bera strjórnmálamenn mesta ábyrgð á hvernig komið er.

Ég minni á að í upphafi hrunsins frábáðu bæði Geir og Ingibjörg sér að farið væri að kalla einhverja einstaka menn til saka fyrir það hvernig komið var fyrir samfélaginu.  Ráðamenn, almennt, endurómuðu þessa afstöðu þeirra.  Hagsmunatengslin, og þar með samsektin, þvældust þar fyrir fjölmörgum ráðamanninum og svo er enn.