Nákvæmlega

Það er nákvæmlega með þessum hætti sem nálgast þarf EB umræðuna. Ákveða að óska eftir aðildarviðræðum með samningsumboð í hendi um það hvað við teljum að þurfi að taka tillit til í samningi, út frá okkar forsendum. Hvað eru ófrávíkjanleg skilyrði samnings af okkar hálfu og hvað má ræða nánar. Síðan er það þjóðin sem á endanum segir já eða nei við hverjum þeim samningsdrögum sem nást. En við komumst ekki að því hvort EB er tilbúið til að semja við okkur á okkar forsendum nema með því að ræða við EB. Við getum ekki fyrirfram gefið okkur að þeir hafni algerlega okkar forsendum fyrir aðild.

Aðildarviðræður koma til greina

Athugasemdir

[Hjörtur J. Guðmundsson, 6.12.2008 kl. 13:35]

Við getum fyrirfram gefið okkur að ráðamenn Evrópusambandsins muni fara eftir lögum og sáttmálum sambandsins ef til aðildarviðræðna við Íslendinga kæmi.

Við getum fyrirfram vitað að íslenzkur sjávarútvegur yrði ekki tekinn út fyrir sviga í aðildarviðræðum við Evrópusambandið og að stjórn sjávarútvegsmála við Ísland yrði færð til Brussel. Það eru einungis fáeinir dagar síðan stækkunarmálastjóri Evrópusambandsins sagði í samtölum við íslenzka fjölmiðla að varanlegar undanþágur væru ekki í boði í sjávarútvegsmálum og að Íslendingar þyrftu að aðlaga sig að sameiginlegri sjávarútvegsstefnu sambandsins ef til aðildar að því kæmi, ekki öfugt.

Við getum fyrirfram vitað að vægi Íslands innan Evrópusambandsins tæki mið af fólksfjölda hér á landi og að sá mælikvarði yrði okkur seint hagfelldur.

Við getum vitað fyrirfram að við gætum ekki staðið utan þróunar Evrópusambandsins í átt að einu ríki sem lítið vantar upp á í dag.

O.s.frv.

Allt eru þetta nægar ástæður til þess að sjá að tilgangurinn með aðildarviðræðum við Evrópusambandið er enginn. Það er einungis fyrirsláttur, eða til marks um vanþekkingu á viðfangsefninu, þegar talað er um að ekkert sé hægt að vita um þessi mál án þess að fara í aðildarviðræður.

[Samúel Karl (IP-tala skráð) 6.12.2008 kl. 13:46]

Vá hvað ég er sammála þér Hjörtur. Það er alveg gefins að það verður ekki tekið neitt tillit til sjávarútvegs okkar. Það virðist nú bara vera þannig að einhverjir háttsettir ESB karlar eru að segja það á tveggja mánaða fresti.

[Gísli Ingvarsson, 6.12.2008 kl. 13:53]

"ófrávíkjanleg skilyrði" eru sterk orð. gott að menn viti hver þau eru áður en haldið er lengra. ekki finna það út í miðju samningaferlinu. Full yfirráð yfir fiskveiðilögsögunni, yfir efnahagslögsögunni líka, ekkert hrófl við kvótakerfinu eða fiskveiðistjórn...eitthvað fleira?....halda krónunni "eins lengi og hægt er"... einsog eigendur Sjálfstæðisflokkursins vilja...að Íslendingar verði ekki fluttir á Jótlandsheiðar einsog VG vill koma í veg fyrir...já að bændur verði áfram á Íslandi en ESB vill það náttúrulega ekki...frekar en Samfylkingin.... Nei göngum ekki að samningum með opnum huga heldur með alla þá fordóma sem við höfum í garð erlendrar samvinnu... "við ætlum að vinna okkur útúr þesu sjálfir enda voru það samningarnir um evrópska efnahagssvæðið sem komu okkur í þessa slæmu aðstöðu"..."þeir veittu bönkunum leyfi til að haga sér einsog kjánar" ... "við gátum bara horft á þetta gerast"... svo það er best að hafa alla fyrirvara á og meina ekkert með þessu samningatali enda bara til að reyna að halda lífi í ríkisstjórnarsamstarfinu... Ég vil minna Sjálfsæðismenn á að samþykkja aðildaviðræður er pólitísk skuldbinding sem verður að fylgja ALLA LEIÐ og fara óklofinn til þjóðaratkvæðis. Ef forustan treystir sér ekki til þess er best að láta þetta eiga sig. Samningamenn ESB eru mjög rútíneraðir og það tekur þá ekki langan tíma að sjá í gegnum viðræðunefnd sem kemur bara í heimsókn til að skoða "hvað sé í hyllunum". Markmiðið með ESB er fjölþjóðlegt samstarf sem er í mótun og enginn til enda veraldar kann að tryggja hvert það muni leiða annars en að allir þáttakendur muni sitja við sama regluverk og dómstóla á endanum. Annað sé ég ekki markmið bandalagsins. Ef menn vilja það ekki er best að vita það núna! Það er ófrávíkanlegt þegar inn er komið. Eftir það er hver sinnar gæfu smiður einsog endranær.

[Dögg Pálsdóttir, 6.12.2008 kl. 14:46]

Af hverju erum við að semja við okkur um það hverju við náum ekki fram? Hvers konar samningaviðræður eru það?

[Gísli Ingvarsson, 6.12.2008 kl. 15:08]

Samningaviðræðurnar til að byrja með snúast um við og þeir en þegar inn er komið þá eru slíkir samningar bara tímabundið plagg. Full aðild leyfir ekki undanþágur sem ganga þvert á meginmarkmið sambandsins. Að sjálfsögðu býðst okkur að hafa full yfirráð yfir sjávarútvegsmálum á einhverju aðlögunartímabili en ekki um allan aldur nema ESB breyti stefnu sinni sem maður á ekkert að útiloka. Þess vegna er svo mikilvægt að vita hvað aðildarviðræður þýða til frambúðar. Þær þýða það að við viljum til frambúðar einmitt allt það sem í ESB felst ekki bara sumt.

[Hjörtur J. Guðmundsson, 7.12.2008 kl. 11:18]

Við erum svo sannarlega ekki að semja við okkur sjálf. Það er svo furðulegt með marga þá sem vilja svo mjög í Evrópusambandið að þeir hafa kvartað sáran um árabil að engin umræða sé um Evrópumálin, þó fáir málaflokkar ef einhverjir hafi verið ræddir og rannsakaðir eins mjög á liðnum árum og blessuð Evrópumálin og þá alveg sérstaklega hvað hugsanleg aðild að Evrópusambandinu kynni að hafa í för með sér. En þegar þeim er bent á óþægilegar staðreyndir sem þeir vita ekki hvernig þeir eiga að bregðast við kemur gjarnan fram ásökun um að þeir sem ekki vilja í Evrópusambandið séu ekki að ræða málin, tja eða séu að semja við sjálfa sig.

Það liggur einfaldlega fyrir að það verður ekki samið um nein grundvallaratriði. Ekkert sem máli skiptir. Aðildarviðræður við Evrópusambandið eru ekki einhverja opnar samningaviðræður þar sem hægt er að semja um allt. Samningssvigrúmið í aðildarviðræðum við sambandið er einfaldlega afskaplega þröngt ef eitthvað eins og m.a. Evrópunefnd forsætisráðherra komst að raun um.

Eins og Björn Bjarnason, dómsmálaráðherra og fyrrum formaður nefndarinnar, hefur lýst niðurstöðum hennar þá eru aðildarviðræður eins og tossalisti, fyrst er merkt við þau aðildarskilyrði sem umsóknarríkið uppfyllir þegar og síðan ganga viðræðurnar út á það hversu langan aðlögunartíma ríkið þarf til þess að uppfylla afganginn. Svona er þetta nú bara. Það þarf engar aðildarviðræður til þess að vita hvað yrði í boði af hálfu Evrópusambandsins, hvaða kostir aðild að því fylgdu og hvaða gallar. Það liggur í langflestum tilfellum fyrir ef ekki öllum. En það þarf að hafa fyrir því að kynna sér málin.

Margir virðast halda að hugsanlegur aðildarsamingur við Evrópusambandið hefði öll svörin um því hvað aðild hefði í för með sér, kosti og galla. Þess vegna verði að fara í aðildarviðræður til að fá þessa hluti á hreint. En þetta er hrein fjarstæða.

Í fyrsta lagi, sem fyrr segir, liggur þegar fyrir að langflestu leyti hvað aðild myndi hafa í för með sér.

Í annan stað kæmi margt einfaldlega ekki fram í slíkum aðildarsamningi sem þykir skipta miklu máli. T.d. stæði ekki í honum að Evrópusambandið myndi tryggja lágt verðlag á Íslandi um alla framtíð eða yfir höfuð eða lága vexti. Enda getur sambandið það ekki, ekki frekar en að tryggja gott veður á Íslandi.

Lykilatriðið í þessu öllu er þó að kynna sér málin. En því miður nenna margir því ekki og telja að aðildarsamningur við Evrópusambandið leysti þá undan þeirri kvöð. Svo eru það Evrópusambandssinnarnir sem kalla eftir aðildarviðræðum á sömu forsendum, þ.e. að fá þurfi hlutina á hreint, vegna þess að þeir vilja svo mjög í Evrópusambandið, ekki vegna þess að þeir viti ekki hvernig kaupin gerast á eyrinni. Það vita þeir vel, eða vissu a.m.k. ef þeir nenntu að kynna sér málin.

Það má að lokum minna á ítrekuð ummæli Evrópusambandssinnans Össurar Skarphéðinssonar sem sagði eftir að hafa starfað í Evrópunefnd forsætisráðherra (sem lauk störfum í marz á síðasta ári) að ekki þyrfti frekari rannsókna við á kostum og göllum Evrópusambandsaðildar. Þetta lægi allt saman fyrir. Sem er alveg kórrétt hjá honum.

[Hjörtur J. Guðmundsson, 7.12.2008 kl. 11:32]

Svo má ekki gleyma því að Evrópusambandið er fyrirbæri í stöðugri þróun, aðallega í átt að einu ríki. Aðildarviðræður við Evrópusambandið gætu aðeins tekið til þess hvernig sambandið virkar og lítur út í dag. Í raun má segja að hinar eiginlegu aðildarviðræður séu aðeins forsmekkurinn.

Viðræðurnar um aðildarskilmála okkar munu nefnilega í raun halda áfram eftir að inn í Evrópusambandið yrði komið og eins lengi og við yrðum innan sambandsins, sem sennilega yrði ansi lengi þar sem ekki er nú beinlínis hlaupið út úr því.

Innan Evrópusambandsins hefðum við vægi í þeim samningaumleitunum samkvæmt íbúafjölda landsins og möguleika á áhrifum samkvæmt því. M.ö.o. litla sem enga möguleika. Sérstaklega þegar neitunarvaldeinstakra aðildarríkja hefur verið afnumið á fjölmörgum sviðum og til stendur að afnema á mun fleiri. Nokkuð sem eðlilega kemur minnstu ríkjunum verst.

Það gleymist nefnilega oft að taka framtíðina inn í dæmið þegar rætt er um Evrópumálin. Ýmsir virðast hreinlega halda að við gætum bara gengið í Evrópusambandið og eftirleiðis myndi sambandið ekkert breytast. En það er í stöðugri þróun sem áður segir, í átt að einu ríki. Og undan þeirri þróun yrði t.d. ekki vikist ef gengið yrði í Evrópusambandið.