Óhróður

Lögmenn mega, eins og ýmsar aðrar stéttir, una við það að gagnaðilar leggjast gegn þeim persónulega fyrir það eitt að vinna vinnuna sína. Ég sé á visir.is að kona ein, sem er gagnaðili í máli sem ég rek fyrir fv. eiginmann hennar, vandar mér ekki kveðjurnar. Svona skrif dæma sig auðvitað sjálf. Staðreyndin í málinu er sú að konan var dæmd til að greiða fv. eiginmanni sínum málskostnað, því hún tapaði máli gegn honum. Héraðsdómur taldi þar með eðlilegt að hún greiddi málskostnað, án tillits til félagslegrar stöðu hennar. Umbj. minn vill eðlilega innheimta þennan málskostnað og það geri ég fyrir hann, með þeim leiðum sem lög gera ráð fyrir. Fleira er ekki um þetta mál að segja.

Athugasemdir

[Sigfús (IP-tala skráð) 26.9.2008 kl. 02:58]

Sæl Dögg, að sjálfsögðu ferðu að lögum við vinnu þína, enginn efast um það. En, kynntirðu þér málavöxtu áður en þú tókst að þér málið? Mér sýnist af sögu konunnar að dæma, tæplega verjandi að fara fram gegn henni eins og gert er. Hún talar um að þú hafir fryst eignir hennar þannig að hún geti ekki nálgast fé til að greiða skuldir sínar! Er ekki pínu öfugsnúin aðferðarfræði þar að baki, hvað gengur til?

Ef konan fer með satt mál, er þá  þessi innheimta ekki innistæðulaus? Er verið að fara fram með ýtrustu lagastoðir til þess eins að ná af konunni því litla sem hún getur talið sér til eigna? Hvar liggja siðfræðileg mörk lögfæðinnar við innheimtu svona skulda? Hvað er óhróður?

[Silla (IP-tala skráð) 26.9.2008 kl. 13:47]

Ég vil þakka Sigfúsi fyrir frábært innlegg hér að ofan.

Miðað við frásögn konunnar þá er auðvitað verið að kippa undan henni öllu öryggi í lífinu og engin furða að hún geri sitt til að streitast á móti.

Þrátt fyrir öll lög þá er varla réttlætanlegt að gera sæmilega heiðarlegu fólki ekki kleift að sjá fyrir sér og sínum. Það kann aldrei góðri lukku að stýra að taka alla reisn af fólki, þá á ég við það fólk sem hefur ekki unnið sér það inn með glæpum og þ.h..