Tími til kominn

Laugardagur, 29. september 2007

Fyrir nokkru las ég áhugaverða grein Margrétar Georgsdóttur um íslenskan kvenlækni í Læknablaðinu. Þar er listi yfir fyrstu konunnar sem útskrifuðust sem læknar. Fyrsta konan til að ljúka kandídatsprófi í læknisfræði var Kristín Ólafsdóttir. Það gerði hún 1917, eða fyrir nákvæmlega 90 árum síðan. Á næstu liðlega 40 árum lauk 21 kona læknaprófi. Móðir mín, Guðrún Jónsdóttir geðlæknir, var í þeim hópi.

Sama ár og 90 ár eru liðin frá því að fyrsta íslenska konan lauk læknanámi þá ná læknar loksins þeim áfanga að kjósa konu til forystu í heildarsamtökum sínum, Læknafélagi Íslands.

Það er áhugavert að bera þessa þróun hjá læknum saman við þróunina hjá lögfræðingum, sem gjarnan hafa þótt íhaldssamastir allra.

Fyrsta íslenska konan til að ljúka embættisprófi í lögfræði var Auður Auðuns. Það gerði hún 1935. Konum fjölgaði hægt í lögfræðingastétt og á næstu 35 árum útskrifuðust samtals 10 kvenlögfræðingar. Milli 1970 og 1980 útskrifuðust kringum 40 kvenlögfræðingar. Nú eru konur nálægt því að vera kringum helmingur hvers árgangs sem útskrifast í lögfræði. Í læknisfræði hefur þróunin verið svipuð.

Það tók lögfræðinga þó ekki nema rétt 60 ár að kjósa fyrstu konurnar til formennsku í helstu félögum sínum. Sjálf var ég kosin fyrst kvenna formaður Lögfræðingafélags Íslands árið 1994. Þórunn Guðmundsdóttir var ári seinna fyrst kvenna kosin formaður Lögmannafélags Íslands. Hjördís Hákonardóttir varð nokkrum árum seinna fyrst kvenna formaður Dómarafélagi Íslands.

Af þessu virðist mega ráða að læknar eru íhaldssamari (eða karllægari?) en lögfræðingar. Það finnst mér athyglisverð niðurstaða.

Ég óska Birnu Jónsdóttur innilega til hamingju með kjörið. Við vorum fyrir margt löngu saman stutta stund í stjórn Íslendingafélagsins í Uppsölum, Svíþjóð. Miðað við kynni mín af Birnu þá er ég þess fullviss að hún á eftir að láta til sín taka með eftirtektarverðum hætti sem formaður Læknafélags Íslands.