Hvað er til ráða?

Á geðlæknisfræðin eða sálfræðin virkilega enga leið til að meðhöndla menn sem haga sér svona fyrirlitlega og valda óbætanlegum skaða? Það liggur við að manni finnist að dusta eigi rykið af ákvæðunum í lögum nr. 16/1938 um afkynjun þegar maður les hrylling af þessu tagi.

Dæmdur í 3 ára fangelsi fyrir kynferðisbrot gegn dóttur sinni

Athugasemdir

[Inga Lára Helgadóttir, 21.5.2007 kl. 20:36]

....bara þroskaheftum dætrum ?

Þetta er útbreiddara vandamál en hinn almenna mann grunar, þó að þroskaheftir og/eða fatlaðir einstaklingar séu í mjög miklum áhættuhóp.

Kveðja Inga 

[Birna Dis Vilbertsdóttir (IP-tala skráð) 21.5.2007 kl. 21:48]

Svona verknaður er hreinn og klár viðbjóður. Það þarf eitthvað að laga dómana í svona málum og nýta refsiramman betur en gert er í dag

[Bjarni M. (IP-tala skráð) 21.5.2007 kl. 23:07]

Ég efast um að geðlæknisfræðin eigi lausnir á þessu, enda hafa geðlæknar aldrei læknað neinn, eins og fram kemur í ágætum pistli og videói frá geðlæknaráðstefnu hér.   Geðlæknar eru aðallega í því að halda uppi lyfjafyrirtækjum.   En hvernig var það í gamla daga; voru ekki svona menn bara vanaðir?

[Bryndís Júlíusdóttir (IP-tala skráð) 22.5.2007 kl. 09:10]

Það vakna margar spurningar og helst kemur upp í hugann að höggva ákveðna líkamshluta af þessum gerendum.  En í dag erum við víst orðin siðmenntuð og megum ekki grípa til svo róttækra aðgerða þrátt fyrir ógeðslega glæpi.

Hvað á þá að gera gagnvart hópi manna sem finnst sjálfsagt að nota börn til kynlífsathafna og ræna þeim jafnvel í þessum tilgangi??   Þetta umræðuefni er að mörgu leyti tabú vegna þess að það kemur óþægilega við fólk að þurfa að horfast í augu við svo ljótan sannleika.  Auðvitað er víðsvegar í heiminum barist á móti þessari þróun og það er ekki hægt að líða svona svívirðilegt athæfi.  Sem betur fer lifum við í fámennu samfélagi hér á Íslandi þar sem auðveldara er að fylgjast með.

[Garðar St. Ólafsson (IP-tala skráð) 22.5.2007 kl. 13:40]

Ég tek undir orð Daggar um ákvæða laga nr. 16/1938 um afkynjun og tel að þeim eigi að beita í öllum tilvikum þar sem um ítrekuð kynferðisbrot er að ræða og mat sérfræðinga er að mikil hætta sé á endurteknum brotum. Steingrímur Njálsson er gott dæmi um slíkt og er í rauninni óverjandi að þeim manni sé sífellt leyft að eyðileggja fleiri líf.

 Ég get hinsvegar ekki orða bundið þegar ég sé tillögur eins og þessa um að snúa sönnunarbyrði við eða felli niður þá grunnreglu Íslensks réttarfars að menn sé saklausir þar til sekt er sönnuð.

"3) Lögfesta"austurríska leiðina", þ.e. að fjarlægja megi ofbeldismann/konu af heimilinu í tiltekin tíma ÁN dómsúrskurðar."

Algerlega óverjandi er að láta tilfinningarök leiða til þess að horfið sé frá réttarvernd sakborninga að einhverju leyti. Dómsúrskurða er krafist fyrir aðgerðum sem skerða mikilvæg réttindi manna til þess að grunur einn nægi ekki til þess að gripið sé til slíkra úrræða.

Sá viðbjóður sem við finnum til þegar við íhugum glæpi gegn varnarlausum börnum má ekki verða til þess að við styðjum glæpsamlega framgöngu ríkisvaldsins gegn þeim sem ásakaðir eða grunaðir eru um slíka glæpi.

[Inga Lára Helgadóttir, 22.5.2007 kl. 19:26]

Eitt annað, það þarf meira fjármagn inn í heilbrigðisstéttirnar til að fá fagfólk til að SINNA fólkinu, það veit ég