Það er rétt ...

að það er hlutverk dómstóla en ekki banka að dæma þá sem kunna að hafa gerst brotlegir við lög í aðdraganda hrunsins.

En er það sérstakt hlutverk bankanna að umbuna sumum umfram aðra?

Vinnan aldrei unnin þannig að öllum líki

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 17.2.2010 kl. 03:22]

Það sem samkvæmt EU lögum a.m. k. var séreignarvandamál var hér gert að almenningsvandamáli.

Siðmenningin var ekki sköpuð í gær. Og hrunið allavega reiðufjárskorti Fjármálgeirans var spáð í þjóðarskýrslu starfsmanna IMF 2005 ef ekki yrði aðhald og aðgát höfð. Þá var líka útvíkkað hlutverk íbúðalánsjóðs og  fasteignveðbréfaútgáfa stóraukinn  [byggt út í loftið] til að selja bréf 20, 30, 40 bréf fyrir cach á  EU fjármálamörkuðum.

Þessi áhætta var ekki útskýrð fyrir lántakendum híbýla heldur sagt miðað við óbreytta verðbólgu.  Ekki rætt um valdið sem var sett í hendur Íbúðalánasjóð með þessu nýja hlutverki hans í þágu séreignarfjármálgeirans. 

Altæka aðgerðir koma fyrst í almennu neyðar ástandi þær eru allta réttlætanlegar. Leiðrétt t.d. dæmis híbýlislán höfuðstóla niður í eðlilegt fasteignaverð ekki bara gagnvert erlendum lánadrottnum.

Endurreisa fyrst alla arðbæra geira til langframa en  ekki mismuna og taka einn þjónustugeira framfyrir aðra. 

Rétt vinna líkar öllum sanngjörnum aðilum. Þeir allir skipta megin máli.

Vita Íslendingar að híbýlaveð voru notuð til að fjármagn góðæri þeirra sem hafa reynslu í að dæla penginum í erlenda lánadrottna m.a.

Það mælir mikið með að gerast erlendur,  ríkistjórnir EU eru í amkeppni.   Í ljósi hárra þjóðartekna eru ráðmenn hér ekki háttskrifaðir í alþjóðasamfélaginu.

Vitið þið að Seðlabankinn frá um 1998 kom með þá hugmynd að fjölga hér um 800 labour á ári til styrkja vöxt fjármálgeirans skýring var að lækka offramboð á lánsfé eða kæla of-hitnun: of hátt verðbólgu stig um 1998-2204.