Ástin er diskó, lífið er pönk

Ég var að koma af frumsýningu söngleiksins Ástin er diskó, lífið er pönk eftir Hallgrím Helgason. Upphafsatriðið, ungfrú Holliwood, var frábært og kom áhorfendum í frábæran diskófíling, sem hélst meira og minna alla sýninguna, þótt pönkið þvældist aðeins fyrir. Sem sé býsna góð sýning, þótt hún dytti aðeins niður á köflum. Diskóið er meira fyrir minn smekk en pönkið þannig að mér fannst pönk partur sýningarinnar frekar draga hana niður en hitt. Plottið fannst mér of billegt og algerlega fyrirsjáanlegt. En ég segi ekki orð meira um það vegna þeirra sem eftir eiga að sjá sýninguna.

Leiksýningar vetrarins eru þar með allar að baki. Tvær standa uppúr: Hamskiptin í Þjóðleikhúsinu, sem var áhrifamikil og ógleymanleg og Hetjurnar í Borgarleikhúsinu, ljúfsár en stórskemmtileg. Ástin er diskó nær þriðja sætinu hjá mér.

Í kvöld var ég að velta því fyrir mér hvað það gæti orðið skemmtilegur söngleikur ef góður rithöfundur gerði sögu samsetta úr helstu íslensku dægurlögunum, svona Abba-Mamma Mia style. Ástin er diskó, lífið er pönk er kannski ákveðin tilraun í þessa veru - en ég held að gera mætti ennþá flottari söngleik með þessum hætti. Og svo auðvitað veltir maður fyrir sér hvenær annað hvort leikhúsanna í Reykjavík ætlar að drífa í að setja upp Mamma Mia. Ég er viss um að Abba-aðdáendur bíða spenntir eftir því. Nóg eigum við af flottu tónlistarfólki til að taka þátt í slíkri uppsetningu.

Athugasemdir

[Jens Guð, 2.5.2008 kl. 14:54]

  Ég er að fara að sjá þessa uppfærslu og kvíði pínulítið fyrir því að þurfa að hlusta á diskó.  En reikna með að kunna vel að meta pönkið.

[Dögg Pálsdóttir, 2.5.2008 kl. 18:07]

Þú átt þá eftir að fíla pönkið í tætlur og leiðast óendanlega undir diskósenunum. 

[Jóhanna Magnúsar- og Völudóttir , 6.5.2008 kl. 19:10]

Mér fannst þetta skemmtilegt, leiddist ekki eina mínútu - jafnvel þó þetta væri langt!